kao i svakog 18. Septembra, uz obavezno prepričavanje događaja iz prvih rovova kod tekstilne, prema staroj Gimnaziji, pa opet nazad u rov na Uni - uzdah, jak zagrljaj i flaša viskija za mog junaka, za moj ponos! “... a onda se kroz kukuruze pojavi moj đak Bosiočić sa 84-om, na njemu samo potkošulja i redenici.: ”profesore, gdje su”... 🧨🧨🧨
...dobro je, sad je dobro, odbranismo grad”
Živjeli stari moj!
Hvala ti! 🖤🖤🖤 ❤️ 069 ❤️ 18.09.1995. ❤️
